Analiza odchodów na dysbakteriozę jest metodą badań laboratoryjnych, która pozwala wykryć zmiany w prawidłowych typach składu bakteryjnego jelit i skóry.

Jak wiadomo, zaburzenie równowagi mikroflory jelitowej rozwija się z różnych powodów. Wśród nich i biorąc leki przeciwbakteryjne, zaburzenia immunologiczne, niewłaściwa dieta i tak dalej.

Przeprowadza się analizę kału z powodu dysbiozylekarz-gastroenterolog. Specjalista identyfikuje wszystkie odchylenia zgodnie z predysponującymi czynnikami, wiekiem pacjenta, charakterem choroby i jej objawami klinicznymi. Wynik badania pozwala na przepisanie leczenia lub, w razie wątpliwości, dodatkowych środków diagnostycznych.

Analiza odchodów na dysbakteriozie daje szansęokreślenia i oceny stężenia i proporcje bifidobakterii, Escherichia coli (Escherichia coli) bakterie Lactobacillus warunkowo patogenne gronkowce enetobakteriyami, grzyby, Clostridium i patogenne mikroorganizmy (patogennych) bakterii Salmonella, Shigella.

Wskazaniami do celu badania mogą być:

- Zaburzenia stolca (zaparcia, biegunka);

- uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej;

- infekcje jelitowe;

- wzdęcia (wzdęcia);

- nietolerancja niektórych produktów;

- przedłużona terapia hormonalna i antybakteryjna;

- reakcje alergiczne;

- wysypki na skórze.

Analiza kału pod kątem dysbakteriozy służy do określenia charakteru zaburzeń prawidłowej biocenozy jelitowej.

Przed zaleceniem badaniaPrzez kilka dni nie bierz środków przeczyszczających, nie używaj czopków doodbytniczych, wazeliny i oleju rycynowego. Podczas zbierania analizy kał umieszczany jest w sterylnym pojemniku. W takim przypadku należy ściśle monitorować, czy nie dostaje moczu. Antybiotyki należy odstawić nie później niż na dwanaście godzin przed zabiegiem. Nie należy umieszczać lewatywy przed pobraniem stolca. Nie bierz baru. Optymalna objętość materiału do badania wynosi 10 ml. Przechowywanie powinno odbywać się na zimno, dostarczone do laboratorium nie później niż trzy godziny po pobraniu.

Analiza kału dla dysbioza. Wyjaśnienie

Następujące wyniki należy uznać za prawidłowe:

- Escherichia coli (E. coli) typowo 10,8;

- bifidobakterie - od 10 do 10,9;

- patogenne bakterie jelitowe zwykle nie występują;

- Niezagrażające bakterie - 10,4;

- Mikroby z rodzaju Proteus - mniej niż 10,2;

- colibacillus z ujemnym poziomem laktozy - mniej niż 10,5;

- enterobakterie (warunkowo patogenne) - mniej niż 10,4;

- enterococcus - 8 - 10,5;

- hemolityczne Escherichia coli (E. coli) zwykle nie występuje;

- nie ma hemolitycznego staphylococcus;

- saprofityczny, naskórkowy gronkowiec - 10,4;

- Clostridium - nie więcej niż 10,5;

- Lactobacilli od 8 do 10,7;

- Grzyby podobne do drożdżaków - nie mniej niż 10,3;

- Bacteroides - mniej niż 10,7.

Analizę dysbakteriozy jelitowej przeprowadzono za pomocącelem określenia poziomu wskaźników biochemicznych. Dotyczy to w szczególności metabolitów lotnych kwasów (kwasu propionowego, octowego, masłowego) wytwarzanych przez mikroorganizmy zamieszkujące przewód pokarmowy.

Wszelkiego rodzaju patologie ze strony wątroby,żołądek, a także różne części jelita (cienkie, grube) wywołują zmianę mikroflory. W związku z tym zmieniają się również parametry biochemiczne. Określenie widma kwasu pozwala na ocenę choroby i określenie jej lokalizacji.

W badaniu metabolitów stosuje się metodę gaz-ciecz (chromatograficzna). Dzięki jego zastosowaniu można odpowiednio ocenić stan flory nie tylko jelita, ale także jamy ustnej.

Badanie kału pozwala nie tylko określić charakter zachodzących zmian, ale także zidentyfikować chorobę wywołującą dysbiozę.