Kim jest Oscar Paul Dirlewanger? Druga wojna światowa nie może być opisana bez wymieniania imienia tego okrutnego mordercy. Okaleczył ogromną liczbę losów, zabił tysiące dzieci i torturował setki osób. Tylko ci, którzy zostali uznani za beznadziejnych, zostali wysłani na jego służbę: najbardziej osławieni, okrutni i bezlitosni kryminaliści. Uważano, że służba pod jego dowództwem była środkiem naprawczym, ale w rzeczywistości jeszcze bardziej wzniecała nienawiść wśród więźniów. Oscar Paul Dirlewanger, którego śmierć była sprawiedliwa, popełnił wiele zła, ale żadne zło nie może zostać popełnione samotnie. W jaki sposób ludzkość zezwala na swobodę działania tego zabójcy, w jaki sposób może pozwolić mu wykonywać swoje mroczne czyny i zabijać setki niewinnych ludzi na całym świecie? Czy jest jakaś wymówka i czy istnieje sposób na uniknięcie takiej wewnętrznej degradacji?

Początek kariery wojskowej

Oscar Paul Dirlewanger urodził się w rodziniemały kupiec na jesieni 1895 r. w Würzburgu. Już w 1913 roku chłopiec otrzymał świadectwo ukończenia szkoły średniej. W tym samym roku wchodzi do służby wojskowej przez okres jednego roku w firmie karabinu maszynowego. W swoim składzie brał udział w inwazjach Belgii i Francji podczas I wojny światowej. Podczas działań wojennych na froncie zachodnim młodzieniec był wielokrotnie ranny. Otrzymał stopień porucznika, a także Żelazny Krzyż - niemiecką nagrodę wojskową. Będąc w składzie kompanii karabinów maszynowych, brał udział w okupacji Ukrainy w 1918 roku. Po zawarciu rozejmu pułk pod dowództwem Dirlewangera wrócił do Niemiec.

Próby uczenia się

Oscar Paul Dirlewanger, którego biografiawłaśnie zaczął, w 1919 r. został członkiem jednego z frykorów - ruchu patriotycznego w Niemczech. W ciągu następnych dwóch lat brał czynny udział w walkach ulicznych, by stłumić nastroje prokomunistyczne w Ruhr, Saksonii, Turyngii. W bitwach wyróżniał go wyjątkowe okrucieństwo i bezwzględność. Równolegle z tymi wydarzeniami, Oscar studiował w Mannheim w wyższej szkole handlowej, skąd po pewnym czasie został wydalony z powodu szerzenia się antysemickich idei. Mimo to w 1922 r. Obronił pracę doktorską we Frankfurcie nad Menem, aby uzyskać tytuł doktora nauk politycznych. Prace ujawniły podstawy i zasady planowania w gospodarce narodowej na wypadek wojny. Jesienią 1922 r. Pojawił się w Narodowo-Socjalistycznej Niemieckiej Partii Robotniczej i odniósł sukces. Po pewnym czasie został wydalony z partii z powodu rażącego naruszenia ustawy o rozbrojeniu, ale w 1926 r. Ponownie znalazł się na liście swoich członków.

Spokojne życie

W latach 1922-1928 prowadził Oskarciche spokojne życie. Zgłosił się na ochotnika, a także przeprowadził się z miejsca na miejsce do różnych instytucji bankowych w Stuttgarcie. W latach 1928-1931 pracował jako kierownik w jednej z fabryk włókienniczych w Erfurcie. Do 1932 r. Pracował w systemie podatkowym. Stracił pracę w instytucjach bankowych z powodu uzasadnionych oskarżeń o defraudację, a w fabryce włókienniczej Oscar był zaangażowany w oszustwa finansowe. Aby uniknąć procesu, zawarł umowę z właścicielem przedsiębiorstwa i wyrównał szkody.

Jak wiemy, Oscar Dirlewanger otrzymał Żelazkokrzyż. Poza tym był znany jako odważny i bezpośredni człowiek, ale wszyscy wiedzieli, że ma wiele wad. Mimo to, gdziekolwiek pracował, udało mu się nawiązać kontakty z przywódcami, podporządkować innych i zmusić innych do osiągnięcia swoich celów.

Więzienie

W 1933 roku doszli do władzyNarodowi Socjaliści, którzy wyznaczają Dirlewangera na kierownika działu rozrywki i pracy w Heilbronie. Początkowo Oscar zajmował niską pozycję, ale wkrótce stał się głową. Będąc na tym stanowisku, był pierwszym, który poinformował o zatrudnieniu członków SA, którzy byli jego podopiecznymi. Pomimo takiego sukcesu i awansu, był zaangażowany w różne intrygi i nieprzyjemne sytuacje. W 1934 roku został skazany na dwa lata za gwałcenie 13-letniej dziewczynki. Z powodu tej sprawy pozbawiono go nagród, stopnia naukowego i stopnia wojskowego, a także członkostwa w niemieckich partiach. Uwięzienie odbyło się w Ludwigsburgu, gdzie Paweł bezskutecznie próbował jakoś odwołać się od wyroku. Po dwóch latach zostaje zwolniony z więzienia, ale wkrótce znów się tam dostanie w podobnej sprawie.

Będąc w obozie koncentracyjnym, pamiętajego towarzysz Gottlobe Berger, który następnie pracował w SS i był przybliżoną osobą Himmlera. Gottlob robi wszystko, co możliwe, aby uwolnić przyjaciela, ignorując dwa wyroki za przemoc i pozorne pijaństwo Oscara. Uwolniony Paul wkracza do Hiszpańskiego Legionu Cudzoziemskiego, który bierze udział w wojnie w Hiszpanii, broniąc boku generała Franco. W latach 1937-1939 służył w jednostce pancernej "Pszczelarz". Po powrocie z wojny do rannych i odznaczeniu Krzyża Hiszpańskiego, Dirlewanger próbuje przywrócić mu imię. Nadal zabiega o ponowne rozpatrzenie sprawy i uzasadnia go brak bezpośrednich dowodów. Kupon został wyssany z palca tak bardzo, że początkowo na uniwersytecie we Frankfurcie nad Menem odmówiono mu nawet przywrócenia dyplomu. W rezultacie jest on zwracany do Oscara, a także aktualizowany w członkostwie NSDAP. Potem Berger wezwał specjalną komisję, która miała zadecydować o losie Dirlewangera. Wyjaśnił, że tacy ludzie przeżywają tylko w służbie wojskowej i zasugerowali wychowanków i kłusowników do ochrony swojej ojczyzny. W rezultacie Dirlewanger został mianowany kierownikiem przygotowującym te kategorie ludzi do żołnierzy.

Zespół kłusowników w Oranienburgu

Edukacją stworzoną przez Oscara była jesieńprzemianowany na „Special SS Dirlewanger Batalion”. Wybrano tam tylko najbardziej zdolnych, aktywnych i okrutnych wojowników. Latem 1940 r. W batalionie wzięło udział tylko 84 osoby, ale już jesienią tego samego roku - 300 osób. Uzupełniono go kosztem więźniów, którzy zdecydowali się wymienić bezwładne życie na agresję i poddanie się władzy.

Gottlob zostaje kierownikiem działuBerger, który w każdy możliwy sposób ukrywa wykroczenia swego towarzysza. Wkrótce formacja ta została wysłana do Polski w celu przywrócenia porządku i walki z partyzantami. Tutaj Oscar musi postępować zgodnie z poleceniami Friedricha Kruegera, z powodu których powstaje między nimi wiele nieporozumień. Wkrótce brygada zostanie przeniesiona na Białoruś. Zimą 1942 r. Została ogłoszona formacją ochotniczą, podległą SS. Otrzymuje zgodę na rekrutację zagranicznych ochotników, a latem 1942 r. Sam Hitler postanawia zwiększyć liczbę batalionów do dwóch. Rekrutacja pochodzi od żołnierzy rosyjskich i ukraińskich, a także od żołnierzy niemieckich, którzy odbywają wyroki za wykroczenia. Interesujące jest to, że tylko ci sprawcy byli zaangażowani w służbę dla Dirlewanger, którego działania były utożsamiane z przestępstwami w czasie pokoju. Zwykłe naruszenia, takie jak sen w miejscu pracy lub nieprzestrzeganie zamówienia, nie zostały uznane za wystarczający powód do wysłania do zespołu Oscara. Praca z nim była środkiem naprawczym dla notorycznie naruszających prawo, którzy po odbyciu służby mogli powrócić na swoje zwykłe stanowisko. Z tego wynika, że ​​zespół Dirlewanger składał się z najbardziej okrutnych i niemoralnych żołnierzy. Jednak drugi batalion nie został złożony.

Uzyskanie prawa do własnych symboli

W 1942 r. Zespół Oscarów brał udział w kilkuoperacje mające na celu stłumienie działalności partyzantów. Latem pracują nad Operacją Adler pod dowództwem Ericha Zelewskiego, który był dowódcą wojsk SS i policji w centralnej Rosji. Jesienią łowcy partyzantów (brygada Dirlewanger) prowadzą operacje Regatta i Frida. Zimą 1942 r. Zespół Oscara liczy 300 osób, a także posiada 5 moździerzy, 22 karabiny maszynowe, 11 ciężarówek i 2 pistolety przeciwpancerne. Do zimy 1943 r. Liczy już 700 osób, w tym 300 żołnierzy radzieckich. W lutym jednostka otrzymuje prawo noszenia własnych symboli. Symbolem dywizji SS „Dirlewanger” jest dziurka z wizerunkiem granatu ręcznego i 2 skrzyżowanych karabinów.

II batalion

Wiosną 1943 r. Wreszcie drugabatalion, po którym jednostka nosi nazwę „Sonderkommandy SS Dirlewanger”. Zespół składał się prawie w całości z skazanych kłusowników. Zwykle sam Dirlewanger prowadził swoich żołnierzy do bitwy, a Kurt Weiss ufał planowi ataku. Latem 1943 r. W pobliżu jeziora Pelik odbywa się bitwa, która prowadzi do znacznego zmniejszenia liczby brygad. W grudniu 1943 r. Oscar Paul Dirlewanger otrzymał jedną z najwyższych nagród Rzeszy - Niemiecki Złoty Krzyż, jako podziękowanie za jego zasługi. Jednocześnie władze decydują o potrzebie rozszerzenia zespołu do 3 batalionów. Wcześniej brygada walczyła z partyzantami w ramach armii Północnej i Środkowej i ponosi znaczne straty. Musieli zostać przywróceni kosztem nowo przybyłych więźniów. Do 1944 r. Zespół Dirlewanger liczy 1200 osób. W tym czasie żołnierze radzieccy nie byli już do niego przyciągani, a jedynie więźniowie i kłusownicy, a także przestępcy polityczni.

Tragedia chatyńska

Chatyń to mała wioska na terytoriumBiałoruś, która została zmieciona z powierzchni ziemi w marcu 1943 r. Była to zemsta karnego oddziału Dirlewanger za zabicie ich żołnierzy. Wszystko zaczęło się od tego, że w wiosce spali partyzanci, którzy szybko ją opuścili i ruszyli w kierunku Pleśnicy. Ciężarówka z niemieckimi żołnierzami podjechała w ich stronę, kierując się na lotnisko w Mińsku. Po drodze spotkali kobietę, która została przesłuchana na temat partyzantów w okolicy. Odpowiedziała, że ​​nikogo nie widziała. Dosłownie po 200 m zespół wpadł w zasadzkę partyzantów. W bitwie żołnierze niemieccy stracili trzech swoich towarzyszy i szefa oddziału Hansa Wölke. Jeden z członków zespołu podejrzewał, że kobieta podała im niewłaściwe informacje. Aby się z nią pogodzić, żołnierze wezwali brygadę Dirlewanger. Razem wrócili do miejsca, w którym spotkali kobietę. Na miejscu zastrzelono 26 niewinnych kobiet; reszta była urzeczona. Tragedia Chatynia nastąpiła z powodu faktu, że wojsko było wściekłe na zabicie G. Wolke, mistrza igrzysk olimpijskich i osoby, która osobiście znała Hitlera. Wojsko nie poprzestało na zabijaniu kobiet. Następnego dnia wjechali wszystkich mieszkańców wioski do stodoły, tapicerowali ją benzyną i podpalili. Ci, którzy próbowali uciec, zostali zastrzeleni na miejscu. Wieś składała się z wielu rodzin, które wychowały 7-9 dzieci. Niemcy spalili 149 osób, w tym 75 dzieci poniżej 16 roku życia.

Zimą 1966 r. Powstał kompleks pamięci„Chatyń”, który stał się symbolem wszystkich zniszczonych wiosek na Białorusi podczas II wojny światowej. Kompleks zajmuje około 50 hektarów ziemi, a w jego centrum stoi 6-metrowa rzeźba z brązu - mężczyzna z martwym dzieckiem na rękach.

Bagration

Latem 1944 r. Odbywa się operacjaBagration po ofensywie sowieckiej na armię Centrum. W wyniku tej bitwy zwyciężyli nasi żołnierze, a niewielkie pozostałości armii Centrum wycofały się do Polski. Nazistowscy zbrodniarze wojenni dowodzeni przez Dirlewanger wzięli udział w kilku bitwach na straży tylnej i wycofali się bez znacznych strat.

Warszawa

Nieco później specjalny batalion SS „Dirlewanger”Wraz z zespołem Kamińskiego bierze udział w tłumieniu powstania w Warszawie. W rezultacie Oscar otrzymuje tytuł Oberführera rezerwy SS. Grupenfuhrer Reinfart był pod wielkim wrażeniem odwagi Oscara i polecony do odznaczenia Krzyża Rycerskiego, który otrzymał we wrześniu 1944 r. Otrzymał również pozłacaną odznakę za ranę otrzymaną w Warszawie, ponieważ była to już jedenasta w jego karierze wojskowej. Warto zauważyć, że stłumienie powstania warszawskiego kosztowało drogo zespół Dirlewanger, który później liczył tylko 648 osób.

Pułk jest zwiększany, a następnie reorganizowany wdruga brygada sondująca, która za kilka miesięcy staje się brygadą szturmową. Zespół liczy 4 tysiące osób, z czego 200 było kłusownikami, 600 zostało skazanych za przestępców politycznych, 200 zostało skazanych za Wehrmacht, a 1200 było zwykłymi więźniami. Niewielka część brygady składała się z radzieckich komunistów i socjalistów, którzy zgodzili się być członkami zespołu w nadziei na dezercję, a następnie dołączyć do Armii Czerwonej.

Słowacja

W październiku tego samego roku Oberfuhrer SS Dirlewangerprowadzi swoją brygadę na Słowację, by stłumić kolejny bunt. Pod koniec 1994 r. Członkiem brygady został kawaler niemieckiego krzyża i brygadier SS Fritz Schmedes, który zastąpił oficera taktycznego. Już w grudniu tego samego roku Himmler usunął go z firmy z powodu odmowy wykonania bezsensownych zamówień, jego zdaniem. Usunięcie Schmedesa było znaczącą lekcją dla reszty zespołu, który mógł zdecydować o takim nieposłuszeństwie w przyszłości. W tym czasie brygada składała się z dwóch pułków pod dowództwem Ericha Buchmanna i Ewalda Ehlersa. Każdy z nich zawierał dwa bataliony i dwie baterie artyleryjskie. W drugiej połowie grudnia brygada walczyła na Węgrzech. Po dwutygodniowym pobycie dużej drużyny na czele, zostaje wysłany na Słowację w celu całkowitej reorganizacji z powodu faktu, że wielu żołnierzy opuściło pole bitwy.

Jednocześnie od zwykłych mieszkańców miastaistnieje ogromna liczba skarg na ludzi Oscarów, którzy są oskarżani o rabunek, przemoc i okrucieństwo. Niesamowicie, niektórzy członkowie zespołu musieli być trzymani w zwykłych piwnicach pod silnym zamkiem, ponieważ na wolności stali się po prostu niekontrolowani i zadziwiali sztywnością nawet swoich bliskich towarzyszy.

Zimą 1945 r. Zespół pod dowództwemDirlewanger wraca na front, ponieważ sytuacja na Śląsku nad Odrą gwałtownie się pogarsza. Początkowo władze podjęły decyzję o możliwym zwiększeniu liczby brygad, aby stała się dywizją. Ale wcześniej bierze udział w bitwach pod Guben. Wkrótce Oscar otrzymuje polecenie reorganizacji zespołu, a zaledwie dzień później Oscar Paul Dirlewanger jest poważnie ranny, przez co zostaje wysłany na tyły, aby przejść kompleksowe leczenie. To była dwunasta rana, którą otrzymał podczas wojny. To był dla niego ostatni. Paul to zrozumiał, ponieważ sam postanowił przeprowadzić kontratak. Po wyzdrowieniu Oscar nigdy nie wrócił na front. Jego miejsce zajął Schmedes, który pozostał dowódcą brygady do ostatnich dni wojny. Kiedy wojna się skończyła, liczebność zespołu Shmedesa wynosiła około 6 tysięcy osób.

Wojna na Śląsku trwała. Jak już wiemy, brygada miała stać się dywizją, ale nigdy nie utworzono nowych jednostek. Zamiast tego dywizja SS została uzupełniona konwencjonalnymi jednostkami wojskowymi. Obejmował także byłych kadetów ze Szkoły Braunschweig. Znaczna część ludzi została zrekrutowana z tych samych obozów koncentracyjnych, a także z Auschwitz, w których przez długi czas kontynuowano szkolenie ludzi do służby w Oberführer Dirlewanger.

Podział dywizji

W marcu 1945 r. Front został przełamany przez ZSRRżołnierze, więc wojska pod dowództwem Shmedesa rozpoczęły odwrót na północny wschód od Śląska. W tym samym czasie było coraz więcej dezerterów każdego dnia. Schmedes i jego współpracownicy próbowali zreorganizować dywizję w kwietniu, ale ku ich zaskoczeniu odkryli, że nie ma nic do reorganizacji, ponieważ podział dosłownie upadł. I to nie jest przesada, ponieważ w niektórych pułkach pozostało tylko 20-30 osób.

Wreszcie ostatnie spotkanie wszystkich członków dywizjiwystąpił pod koniec kwietnia, ale nie dał pożądanych rezultatów, ale tylko pogorszył ogólną sytuację. Schmedes postanowił zabrać co najmniej pozostałych ludzi do Łaby, gdzie w maju 1945 r. Z rezygnacją poddał się amerykańskim żołnierzom. Egzekucja karnej dywizji „Dirlewanger” nastąpiła bardzo szybko. Zginęli także cywile i personel wojskowy, personel usługowy i schwytani żołnierze sowieccy. Ciekawe, że Buchman i Schmedes nigdy nie byli ścigani za wszystkie popełnione przestępstwa. Ponadto prowadzili otwarte i spokojne życie, nawet po zwolnieniu ich przez władze niemieckie z obozu jenieckiego. Weiss postanowił dobrowolnie poddać się Brytyjczykom, którym przekazał ważne dokumenty Wehrmachtu. Nabierając pewności siebie, zręcznie uciekł z obozu w marcu 1945 r. I nikt go nie widział. Dywizja SS, znana ze swojej brutalności, rozpadła się wiosną 1945 roku.

Śmierć

Oscar Paul leczył się w mieście Althausen. Tam przebywał w szpitalu do pierwszego dnia lata 1945 r. Francuscy żołnierze zabrali go do więzienia miejskiego, którego strzegli polscy żołnierze, którzy słyszeli o okrucieństwach Oberführera. Nie musiał być długimi więźniami, ponieważ zmarł po okropnym pobiciu po 4 dniach. Mimo to dokładne okoliczności śmierci tego okrutnego człowieka nie były znane nikomu. Krążyły plotki, że widział go w różnych miastach na całym świecie. Ale w 1960 r. Naukowcy znaleźli jego grób i po analizie byli w stanie zidentyfikować jego szczątki. To położyło kres różnym plotkom.

W 1981 roku opublikowano powieść dokumentalną Ales.Adamowicz, w którym można było przeczytać, że Oscar Paul Dirlewanger zmarł w Ameryce Łacińskiej, a następnie jego szczątki zostały przetransportowane do Niemiec, gdzie zostały pochowane w rodzinnym mieście Würzburg. Jest to jednak błąd, ponieważ Oscar zmarł w Badenii-Wirtembergii. Jesienią 1960 r. Szczątki Oscara Pawła ekshumowano na rozkaz prokuratorów miasta Ravensburg. Nieco później ostatecznie udowodniono, że należą one właśnie do Dirlewanger.

Podsumowując artykuł, należy powiedzieć, żeOscar Paul Dirlewanger stworzył sobie imię na zwłokach innych ludzi. Jego przykład w historii pokazuje, jak daleko może dojść do ludzkiego okrucieństwa i jak blisko każdej osoby jest agresja na zwierzęta. Aby temu zapobiec, należy się rozwijać, iść naprzód, budować właściwą przyszłość, ponieważ nigdy nie możemy być całkowicie pewni, że za nami najgorsze. Każda osoba musi być świadoma, aktywna i uczciwa, aby społeczeństwo, począwszy od dzieci, rozwijało się zgodnie z określoną ścieżką, która prowadzi do rozkwitu nauki, wiedzy i dobroci!